கருணாநிதியின் பிள்ளை, ஜெயலலிதாவின் வாரிசு ஸ்டாலின்!

 தொல். திருமாவளவன் பேட்டி

விசிக தலைவர் திருமாவளவனை அந்தக் கட்சியின் தலைமையகத்தில் சந்தித்தபோது இரவு சரியாக 12 மணி ஆகியிருந்தது. அந்த நேரத்திலும் வரிசை கட்டி நிற்கும் கட்சி நிர்வாகிகளைச் சந்தித்துக்கொண்டிருந்தார். தேர்தலில் போட்டியிடும் வாய்ப்பு கிடைக்காத சிலர் ஆவேசமாக அவரிடம் முறையிடுகின்றனர். பொறுமையாகப் பேசி ஆற்றுப்படுத்துகிறார். திருமாவளவனின் முகம் மட்டுமின்றிக் கை, கால்களிலும்கூட வீக்கத்தைக் கவனிக்க முடிந்தது. “நேரத்துக்குச் சாப்பிடறதும் இல்லை; ஒழுங்கா ஓய்வு எடுக்கிறதும் இல்லை; நேற்று தூங்கப் போகும்போது அதிகாலை நாலு மணி; இன்னைக்கும் எவ்ளோ நேரம் ஆகும்னு தெரியலை; இப்படித்தான் ஓடுது; ஆனா, ஓய்வொழிச்சல் பார்த்து உட்கார முடியாத யுத்தம் இது” என்று புன்னகைக்கிறார்.

நடைபெறவிருக்கும் தமிழக சட்டமன்றத் தேர்தலை சனாதனத்துக்கு எதிரான போர் என்று அறிவித்திருக்கிறீர்கள். சனாதனம் என்பதை இன்றைய தேதியில் எப்படி அர்த்தப்படுத்துகிறீர்கள், உங்கள் அறிவிப்பை விளக்க முடியுமா?

சமூகநீதியைத் தங்களுடைய மைய இலக்குகளில் ஒன்றாகப் பேசும் அமைப்புகளின் அரசியலை மோடியின் பாஜக இந்த ஏழாண்டுகளில் பல இடங்களிலும் உடைத்திருக்கிறது; குறிப்பாக, வட இந்தியாவில் இதை அதிகம் காண்கிறோம். இதில் தலித் அரசியல் இயக்கங்கள் பெரும் தேக்கத்தையும் சிதிலத்தையும் அடைந்திருப்பதை நீங்களும் ஒப்புக்கொள்வீர்கள் என்று எண்ணுகிறேன். சொல்லப்போனால், தேசிய அளவில் விசிக அளவுக்குத் துடிப்போடு முன்னகரும் அம்பேத்கரிய இயக்கம் ஒன்று தென்படவில்லை. எங்கே தவறு?

தலித் இயக்கங்களை நாம் இரண்டு வகையாகப் பிரித்துப் பார்க்கலாம். முதல் வகை, அம்பேத்கரை வெறுமனே ஒரு தலைவராக உள்வாங்கிக்கொண்டு திரளும் இயக்கங்கள்; இவை அம்பேத்கரைக் கருத்தியல்ரீதியாக உள்வாங்குவதில்லை; அம்பேத்கர் என்ற சென்டிமென்ட், தலித் என்ற சென்டிமென்ட் இரண்டோடும் முடிந்துவிடுகின்றன; காலப்போக்கில் இவை சாதியுணர்வைப் பிரதிபலிக்கும் இயக்கங்களாகவும் ஆகிவிடுகின்றன. இரண்டாம் வகை, அம்பேத்கரைக் கருத்தியல்ரீதியாகப் படித்து உள்வாங்கி, காலத்துக்கு ஏற்ற மாற்றங்களோடு அமைப்பாகத் திரளும் இயக்கங்கள். அதிகாரத்தை நோக்கிய அணிதிரட்டல் ஒருபுறம்; புரட்சிகர மாற்றத்தை நோக்கிய அணிதிரட்டல் மறுபுறம். பொது நீரோட்டத்தில் இணைந்து பணியாற்றும்போது எங்கே சமரசம் செய்வது, எங்கே உறுதியாக நிற்பது; எது நட்பு முரண், எது பகை முரண் என்பதில் பெரிய தெளிவு தேவை. அந்த இடத்தில் ஏற்படும் சறுக்கலே இந்த நிலைக்குக் காரணம். இந்திய அளவில் அம்பேத்கரிய இயக்கங்கள் இன்று மெல்லக் கரைகின்றன என்றால், அதற்குக் கருத்தியல் சிதைவுதான் காரணம்.

அப்படியென்றால், காந்திபோல அம்பேத்கரும் ஆகிக்கொண்டிருக்கிறார் என்று சொல்லலாமா? அதாவது, சாராம்சத்துக்கு அப்பாற்பட்ட அடையாளமாக அவருடைய அரசியல் எதிரிகளாலும் எப்படி காந்தி சுவீகரிக்கப்படுகிறாரோ அப்படி அம்பேத்கரும் ஆகிவருகிறார் எனலாமா?

அதுதான் உண்மை. வெற்று அடையாள அரசியல் சீக்கிரமே நீர்த்துவிடும். அம்பேத்கரின் சிலைகளையும் படங்களையும் அவருடைய லட்சியத்தை உள்வாங்காமல் வெறுமனே நம்முடைய தேவைக்காகப் பயன்படுத்தினால் அம்பேத்கர் ஒரு கமர்ஷியல் கமாடிட்டி மாதிரி ஆகிவிடுவார். இது ஒரு சுரண்டல்தான்.

எந்த ஒரு தலைவரின் லட்சியங்களையும் அடுத்தடுத்த காலகட்டத்துக்கு எடுத்துச்செல்லவும் விஸ்தரிக்கவும் தொடர் ஆளுமைகள் தேவைப்படுகிறார்கள். உதாரணமாக, பெரியாரியம் வெறும் கருத்துகளாகத் தேங்கிக் கெட்டிப்பட்டுவிடக்கூடிய இடத்தில் அதை மீட்டெடுத்து அதன் இடைவெளிகளை அண்ணா நிரப்புகிறார். திமுக அற்ற பெரியாரியத்தை நம்மால் கற்பனைசெய்ய முடியாது. அம்பேத்கரிடமிருந்து நீங்கள் முரண்படும் விஷயங்களையும் அப்படிச் சொல்ல முடியுமா? உதாரணமாக, ‘தலித்துகள் மதம் மாறுவது மேலும் அவர்களைப் பலவீனப்படுத்துகிறது என்பதால் அது தேவை இல்லை’ என்ற உங்கள் நிலைப்பாடோ, ‘அதிகாரம் மிக்க மாநிலங்களை மையப்படுத்திய முழுக் கூட்டாட்சி நாடாக இந்தியா மாற வேண்டும்’ என்ற நிலைப்பாடோ அம்பேத்கரின் நிலைப்பாடுகளிலிருந்தே ஒரு பெரிய தாவல் என்று சொல்லலாம். சரியா?

எந்த ஒரு சித்தாந்தமும் காலத்துக்கு ஏற்ற பரிணாம வளர்ச்சியை அடைய வேண்டும். அண்ணா இல்லையென்றால், பெரியாருடைய சிந்தனைகள் வெறும் சிந்தனைகளாகவே இருந்திருக்கும். இதற்கு அண்ணா அடைந்த அரசியல் அதிகாரம் முக்கியமான காரணம். பொது நீரோட்டத்தில் மிகப் பெரும் ஆளுமையாக அண்ணா உருவெடுத்ததால், பெரியாரின் சிந்தனைகள் பொது நீரோட்டத்தில் கலக்கின்றன, எழுச்சி பெறுகின்றன, பரந்துபட்ட அளவில் எல்லோரிடமும் சென்றுசேர்கின்றன. அம்பேத்கருக்கு அப்படியொரு அண்ணா கிடைக்கவில்லை. பெரியாருடைய கருத்துகளைப் பரப்புவதற்கு அரசியல் தளத்தில் ஒரு வலுவான மிஷனரி இருந்தது; அதுதான் திமுக. அதை வெறுமனே ஒரு அரசியல் கட்சியாக மட்டும் சுருக்கிப் பார்த்திட முடியாது. அம்பேத்கரின் கருத்துகளைப் பரப்புவதற்கு அப்படி ஒரு மிஷனரி உருவாகவில்லை என்பதே உண்மை. அம்பேத்கரியத்துக்கு ஒரு முழுமையான அரசியல் வடிவத்தைக் கொடுப்பதற்கும், செழுமைப்படுத்துவதற்குமான வாய்ப்பு கான்ஷிராம் தலைமையிலான பகுஜன் சமாஜ் கட்சிக்குக் கிடைத்தது. அவர்கள் அதற்காகக் கடுமையாக உழைத்தார்கள் என்பதை எவரும் மறுக்க முடியாது. எங்கே வழுக்கினார்கள் என்றால், அம்பேத்கர் எந்த சித்தாந்தத்தைக் கடுமையாக எதிர்த்தாரோ அந்த சித்தாந்த எதிரிகளுடனேயே அதிகாரத்துக்காகக் கூட்டணி கொண்டார்கள். கருத்தியல் சமரசம். பாஜகவுடனான கூட்டு என்பது பிராமணியத்துடனான கூட்டுதான். சமூகநீதி இயக்கங்களை இது வீழ்ச்சிக்குத்தான் இட்டுச்செல்லும். இதை முழுமையாக உணர்ந்திருப்பதால்தான் பாஜகவைக் கொள்கைப் பகைவர்களாக நான் கருதுகிறேன். அதனால்தான், என்ன பதவி கிடைத்தாலும் சரி, எந்தக் காலத்திலும் அவர்களுடன் கூட்டணி கூடாது என்பதில் உறுதியாக இருக்கிறேன். அதே சமயம், அம்பேத்கரியத்தின் மைய லட்சியம் எதுவோ அந்தச் சமத்துவத்தை அடைவதற்கான சித்தாந்தப் பரிணாம வளர்ச்சிக்கான எல்லா வழிகளையும் முயல்கிறேன். ‘இந்தத் தேர்தலில் திமுகவுடன் வெறும் ஆறு இடங்களுக்கு ஒப்புக்கொண்டுவிட்டீர்களே!’ என்று கேட்பவர்களுக்கான பதிலும் இதில் உள்ளது.

பாஜகவுக்கு எதிரான யுத்தத்தில் திமுகவையும் ஸ்டாலினையும் எந்த அளவுக்கு நம்புகிறீர்கள்?

முழுமையாக நம்புகிறேன். ஸ்டாலினை நான் எப்படி மதிப்பிடுகிறேன் என்றால், அவர் ‘கருணாநிதியின் பிள்ளை, ஜெயலலிதாவின் வாரிசு’ என்று கூறுவேன். எப்படியென்றால், உறுதியான சனாதன எதிர்ப்பு என்று கருத்தியல் சார்ந்து ஒரு முடிவை எடுக்கும்போது கருணாநிதியின் பிள்ளை என்பதை அவர் நிரூபிக்கிறார்; திமுக கூட்டணியை விட்டு விசிகவை அகற்ற எத்தனையோ சக்திகள் முயன்றன; குறிப்பாக, ‘மநு’ விவகாரத்தை இதற்குச் சரியான வாய்ப்பாக அவை பயன்படுத்தின; ஸ்டாலின் பக்கபலமாக நின்றார். பகைவர்களை அடையாளம் கண்ட பின் அவர்களுக்கு எதிராக எதற்கும் அஞ்சாமல் முன்னோக்கிச் செல்வதிலும், கூடவே அது நோக்கி இயக்கத்தையும் கட்டுப்பாடாக நிர்வகித்துச் செல்வதிலும் ஜெயலலிதாவை அவர் பிரதிபலிக்கிறார். சனாதனத்துக்கு எதிராக அவர் முன்னெடுக்கும் போரில் விசிக உறுதியான பக்கபலமாக இருக்கும்.

தனித்த சாதிகளாக இருந்தவை பிற்பாடு ‘ஒடுக்கப்பட்டோர்’, ‘பிற்படுத்தப்பட்டோர்’ எனும் வரையறை நோக்கி ஒரு தொகுப்பாக நகர்ந்ததன் வழியாகவே சமூகநீதி அரசியலையும் சமவுரிமையையும் இங்கு பேச முடிந்தது. இன்று சமூகங்கள் மீண்டும் தனித்த சாதிகளாகப் பிளவுறுவதைப் பார்க்கிறோம். தலித் அரசியலையே எடுத்துக்கொண்டால், தேவேந்திரகுல வேளாளர் சமூகம் இன்று பட்டியலின வரையறையிலிருந்து வெளியேறுவதில் காட்டும் முனைப்பானது சமூகநீதி பேசும் இயக்கங்களுக்கு ஒரு பெரிய பின்னடைவுதான். இதற்கு என்ன காரணம்; சமூகநீதி சித்தாந்தத்தின் போதாமையா இது?