Eelamurasu Australia Online News Portal
ஒரு உறையில் இரண்டு வாள்கள் இருக்க முடியாது என்பது போல தான், முதன்மையான நாடு என்ற தகைமையைப் பங்கு போட்டுக் கொள்ள விரும்பாத இரண்டு நாடுகளும், முட்டி மோதத் தொடங்கியிருக்கின்றன.
இந்த மோதலின் விளைவுகள் இலங்கை போன்ற நாடுகளிலும் எதிரொலிக்கலாம் என்பது பொதுவான எதிர்பார்ப்பு. கடந்தவாரம் பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றிய பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவும் கூட இதனை ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்
அமெரிக்காவுக்கும் சீனாவுக்கும் இடையில் நடந்து கொண்டிருக்கும் வணிகப் போர், அமெரிக்காவுக்கும் ஈரானுக்கும் இடையில் நிலவி வரும் பிரச்சினைகள் என்பன இலங்கையின் பொருளாதாரத்தில் தாக்கத்தைச் செலுத்தக் கூடும் என்ற அச்சம் எழுந்துள்ளது.
ஈரானுக்கு எதிராக அமெரிக்கா விதித்துள்ள தடைகளினால் ஏற்படக் கூடிய பிரச்சினையும், அமெரிக்காவும் சீனாவும் மாறி மாறி இறக்குமதிப் பொருட்களின் மீது விதித்த கடுமையான வரிகளை அடுத்து எழுந்துள்ள வணிகப் போரும், இலங்கைக்குப் பாதிப்பை ஏற்படுத்தக் கூடும் என்று பரவலாக கணிக்கப்படுகிறது.
அமெரிக்கா, சீனா, ஈரான் இந்த மூன்று நாடுகளுக்கும் இலங்கைக்கும் இடையிலான உறவுகள் மிக நெருக்கமானவை. அரசியல் இராஜதந்திர உறவுகளைத் தாண்டி, பொருளாதார ரீதியாக இந்த உறவுகள் சிக்கலானவை.
ஈரானிடம் இருந்து எண்ணெயைக் கொள்வனவு செய்கிறது இலங்கை. அதுபோலவே இலங்கைத் தேயிலைக்கு ஈரான் மிக முக்கியமானதொரு சந்தையாக இருக்கிறது.
அமெரிக்காவைப் பொறுத்தவரையில், இலங்கையின் கேந்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த அமைவிடம் தான் அதற்கு முக்கியம்.
அமெரிக்காவின் பசுபிக் கட்டளைப் பீடத் தளபதியாக இருந்த போது, தென்கொரியாவுக்கான தற்போதைய அமெரிக்க தூதுவர் அட்மிரல் ஹாரி ஹாரிஸ், 2017இல் நடந்த காலி கலந்துரையாடலில் பங்கேற்று உரையாற்றிய போது அமெரிக்காவுக்கு இலங்கை ஏன் முக்கியமானது என்பதற்கு மூன்று காரணங்களைச் சொல்லியிருந்தார்.
முதலாவது, அமைவிடம், இரண்டாவது அமைவிடம், மூன்றாவதும் அதே அமைவிடம். இவை தான் அந்த மூன்று காரணங்கள். அதாவது இலங்கையின் அமைவிடம் தான் அமெரிக்காவுக்கு முக்கியமானது.
இலங்கையின் பிரதான ஏற்றுமதி நாடாக அமெரிக்கா விளங்குகிறது. மிகப் பெரியளவில் இல்லாவிடினும், இலங்கைக்கு அதிகளவு கொடைகளை அளிக்கின்ற ஒரு நாடாகவும் கூட அமெரிக்கா இருக்கிறது.
சீனாவுக்கும் இலங்கைக்கும் இடையிலான உறவுகளை அவ்வளவு எளிதாக யாரும் சொல்லி விட முடியாது. “சீனா எமது நெருங்கிய நண்பன். எமக்கிடையில் ஒரு சிறப்பான உறவு இருக்கிறது.” என்று, இலங்கையின் அரசியல் தலைவர்கள், சீனத் தலைவர்களைச் சந்திக்கின்ற போது அடிக்கடி கூறிக் கொள்வார்கள். இலங்கையின் அபிவிருத்திக்கான கொடைகள், கடன்களை வழங்கும் பிரதான நாடாக சீனா விளங்குகிறது. சீன சுற்றுலாப் பயணிகளும், தேயிலை உள்ளிட்ட ஏற்றுமதிகளும் இலங்கைக்கு முக்கியம்.
ஆனால் சீனாவோ, இந்தியப் பெருங்கடல் பிராந்தியத்தில் அமெரிக்காவுக்கு உள்ளது போன்ற அமைவிட முக்கியத்துவம் மீதே கரிசனை கொண்டிருக்கிறது.
இப்படிப்பட்டதொரு நிலையில், ஈரானுடனும், சீனாவுடனும் அமெரிக்கா நிகழ்த்தி வரும் பனிப்போர், இலங்கைக்கும் நடுக்கத்தை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பின்னர், அமெரிக்காவின் பின்னால் நேட்டோ நாடுகளும், சோவியத் ஒன்றியத்துக்குப் பின்னால், வார்சோ நாடுகளும் அணிவகுத்தன.
1990 களின் தொடக்கம் வரை, இந்த இரண்டு அணிகளுக்கும் இடையிலான பனிப்போர் நீடித்தது. அமெரிக்காவும், சோவியத் ஒன்றியமும் நிகழ்த்திய பனிப் போருக்குள், நேட்டோ, வார்சோ நாடுகள் அகப்பட்டுக் கொண்டன. ஏதோ ஒரு பக்கம் சாய்ந்து தம்மை வளர்த்துக் கொள்வதில் இந்த நாடுகள் ஆர்வம் காட்டின.
ஆனால் இந்த இரண்டு அணிகளிலும் சேராமல், நடுநிலையோடு இருக்க முயன்ற நாடுகளுக்குத் தான் சிக்கல். பாம்புக்குத் தலையும் மீனுக்கு வாலையும் காட்டித் தப்பிக்க வேண்டிய நிலை இந்த நாடுகளுக்கு.
இரண்டு தரப்புகளுக்கும் நல்லவர்களாக நடிக்க வேண்டும். உறவுகளை சமநிலையாக வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். என்று ஏகப்பட்ட சிக்கல் களை எதிர்கொண்டன.
இந்தச் சிக்கல்களுக்கு முடிவு கட்டும் நோக்கில் தான், அணிசேரா நாடுகளின் அமைப்பு உருவாக்கப்பட்டது. அது நடுநிலையில் உள்ள நாடுகளைப் பாதுகாக்கும் நோக்கத்தைக் கொண்டது.
இந்தியா, இலங்கை போன்ற நாடுகள் இதில் இணைந்து கொண்டதன் மூலம், தம்மை இரண்டு பிரதான பனிப்போர் நாடுகளிடம் இருந்தும் பாதுகாப்புத் தேடிக் கொள்ள முயன்றன.
அமெரிக்காவும் சோவியத் ஒன்றியமும் நடத்திய பனிப்போரினால், ஏராளமான நாடுகள் பாதிக்கப்பட்டன. பல நாடுகளில் உள்நாட்டுப் போர்கள் உருவாகின. அதனை ஊக்குவித்து, நேட்டோவும், வார்சோவும் தமது ஆயுத ஏற்றுமதியை அதிகரித்துக் கொண்டன.
1990 களின் தொடக்கத்தில் சோவியத் ஒன்றியத்தின் உடைவுடன் தான், இந்தப் பனிப்போர் முடிவுக்கு வந்தது. எந்த அணியையும் சேராமல் இருந்த நாடுகளுக்குத் தான் இதனால் நிம்மதி.
ஏனென்றால் ஏறச் சொன்னால் எருதுக்குக் கோபம், இறங்கச் சொன்னால் முடவனுக்குக் கோபம் என்ற நிலை தான் அவர்களுக்கு.
கிட்டத்தட்ட இரண்டரை தசாப்தங்களுக்குப் பின்னர், மீண்டும் ஒரு பனிப்போர் உருவாகும் அறிகுறிகள் தென்பட ஆரம்பித்திருக்கின்றன.
இம்முறையும் அமெரிக்காவே மேற்குலகத்தின் பக்கம் நின்று இந்தப் போருக்குத் தலைமையேற்கப் போகிறது. மறுபக்கத்தில் சோவியத் ஒன்றியம் இல்லை. சோவியத் ஒன்றியம் உடைந்த பின்னர் பலமான தனிநாடாக உருவெடுத்த ரஷ்யா ஒரு பக்கத்தில் நின்று இப்போது வேடிக்கை பார்க்கிறது.
அதற்குப் பதிலாக அமெரிக்காவுடன் வணிகப் போரை முன்னெடுத்திருக்கும் நாடு சீனா. உலகின் இரண்டாவது பெரிய பொருளாதாரத்தைக் கொண்ட நாடாக மாறியிருக்கும் சீனா தனது வல்லமையை அமெரிக்காவுக்கு இணையாக மாற்றியிருக்கிறது.
ஒரு உறையில் இரண்டு வாள்கள் இருக்க முடியாது என்பது போலத் தான், முதன்மையான நாடு என்ற தகைமையைப் பங்கு போட்டுக் கொள்ள விரும்பாத இரண்டு நாடுகளும், முட்டி மோதத் தொடங்கியிருக்கின்றன.
இந்த மோதலின் விளைவுகள் இலங்கை போன்ற நாடுகளிலும் எதிரொலிக்கலாம் என்பது பொதுவான எதிர்பார்ப்பு. கடந்தவாரம் பாராளுமன்றத்தில் உரையாற்றிய பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்கவும் கூட இதனை ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறார்.
“அமெரிக்க – சீன வணிகப் போர், இலங்கையையும் பாதிக்கும் சாத்தியம் உள்ளது. இந்தப் பூகோள நிலைமைகளால் ஏற்படக் கூடிய எத்தகைய மோசமான நிலையையும் எதிர்கொள்வதற்கு இலங்கை தயாராக இருக்க வேண்டும்” என்று அவர் கூறியிருந்தார்.
சீனாவின் பொருளாதாரப் பொறியில் இலங்கை சிக்கிப் போயுள்ளது. மஹிந்த ராஜபக் ஷ அரசாங்கத்தின் மீது குற்றம்சாட்டிய தற்போதைய அரசாங்கமும் கூட இப்போது சீனாவிடம் கடனை வாங்கிக் குவிக்கிறது.
மஹிந்த ராஜபக் ஷ ஆட்சிக்காலத்தில் அதிக வட்டிக்கு கடன் கொடுத்தது சீனா என்று குற்றம்சாட்டிய தற்போதைய அரசாங்கம், இப்போது சீனாவிடம் இருந்து 5.25 வீத வட்டிக்கு 1 பில்லியன் டொலர் கடனை வாங்கியிருக்கிறது.
ஏனைய நிதி நிறுவனங்களை விட சீனாவின், கடன் விதிமுறைகள் இலகுவானதாக இருக்கிறது என்று அரசாங்கம் கூறுகிறது. இதையே தான் முன்னர் மஹிந்த ராஜபக் ஷவும் கூறினார்.
எனவே, ஆட்சிகள் மாறினாலும், இலங்கை அரசு சீனாவிடம் இருந்து கடன்களை வாங்குவது பொருளாதார நலன்களை அடைவது என்ற இலக்கிலேயே செயற்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறது.
இது அமெரிக்காவுக்குப் பிடிக்கவில்லை என்பது அரசாங்கத்துக்கு தெரியாத விடயமல்ல. ஆனால் வேறு வழியும் அதற்குக் கிடையாது.
அமெரிக்காவையும் பகைக்க முடியாமல் சீனாவையும் கைவிட முடியாமல், இலங்கை சிக்கிப் போயிருக்கிறது.
இரண்டு நாடுகளுக்கும் இடையிலான வணிகப் போர் இன்னும் தீவிரமடையுமானால் – இது இலங்கைக்கு நெருக்கடிகள் அழுத்தங்களை ஏற்படுத்தக் கூடும்.
அதுபோல தான், அமெரிக்காவின் தடைகளை எதிர்கொண்டுள்ள ஈரானுடன் நெருக்கமான உறவுகளை வைத்திருந்தாலும், பொருளாதார ரீதியான நலன்களை அடைய முடியாமல் திணறுகிறது அரசாங்கம்.
ஈரான் மீது அமெரிக்கா புதிய தடைகளை அறிவித்த பின்னர் முதலாவது வெளிநாட்டுத் தலைவராக ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன தெஹ்ரான் சென்றிருந்தார்.
அப்போது நடத்தப்பட்ட பேச்சுக்களில் எண்ணெய் இறக்குமதி, தேயிலை ஏற்றுமதி உள்ளிட்ட விடயங்களில் உறவுகளை பலப்படுத்த இணக்கம் காணப்பட்டது.
ஜனாதிபதியின் ஈரான் பயணம் வெற்றி, ஈரானிடம் இருந்து எண்ணெய் வாங்கினால் எரிபொருள் விலை குறையும் என்றெல்லாம் தம்பட்டம் அடிக்கப்பட்டது.
ஆனால் கடைசியில், என்ன நடந்தது? அமெரிக்காவின் தடையை மீறி ஈரானிடம் இருந்து எண்ணெய் வாங்குவதில் சிக்கல்கள் நீடிக்கின்றன. வாங்கப்படும் எண்ணெய்க்கான கொடுப்பனவை ஈரானுக்கு டொலராக வழங்க முடியாத சிக்கல் இலங்கைக்கு ஏற்பட்டுள்ளது..
இதனால், எண்ணெய்க்குப் பதிலாக தேயிலை என்ற பண்டமாற்று முறையில் வணிகம் செய்வது பற்றியும் பேசப்படுகிறது. ஆனால் இன்னமும் முடிவு எதுவும் வரவில்லை.
இந்த நிலையில் ஈரானிய வெளிவிவகார அமைச்சர் அண்மையில் கொழும்புக்கு வந்து ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேனவைச் சந்தித்து விட்டுச் சென்றிருந்தார்.
அந்தப் பேச்சுக்களின் போது, இரண்டு நாடுகளின் உறவுகளுக்கு இடையில் யாரும் குறுக்கே வர முடியாது என்று ஜனாதிபதி கூறியதாக ஈரானிய ஊடகங்கள் செய்தி வெளியிட்டன. ஆனால், அதுபற்றி ஜனாதிபதியின் ஊடகப் பிரிவோ வெளிவிவகார அமைச்சோ வாய் திறக்கவில்லை.
ஈரானிய வெளிவிவகார அமைச்சரின் பயணத்துக்கோ, அவரது சந்திப்புகள் குறித்தோ இலங்கை அரசாங்கம் முக்கியத்துவம் கொடுத்ததாக காட்டிக் கொள்ளவில்லை. ஈரானிய ஊடகங்களிலேயே அதிகளவில் செய்திகள் வெளியாகின.
இதனை வைத்துப் பார்க்கும் போது. ஈரானுடன் நெருக்கத்தை ஏற்படுத்துவதில், இலங்கைக்கு அழுத்தங்கள் இருப்பதை உணர முடிகிறது.
அமெரிக்கா- ஈரான் இடையே நீடிக்கும் பிரச்சினையால், அடுத்த மூன்று மாதங்களில் எரிபொருள் விலை மேலும் அதிகரிக்கும் சாத்தியங்கள் இருப்பதாகவும், இதனால் இலங்கைக்கும் பாதிப்பு ஏற்படலாம் என்றும் பாராளுமன்றத்தில் கூறியிருக்கிறார் பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க.
அமெரிக்கா, சீனா, ஈரான் போன்ற நாடுகளை மையப்படுத்தி, பூகோள அரசியல் சூழலில், உருவாகி வருகின்ற மாற்றங்கள், இலங்கை போன்ற நாடுகளுக்கு சிக்கல்களாகவே அமைந்திருக்கின்றன.
இந்தச் சிக்கல்களைச் சமாளிக்க இலங்கை போன்ற நாடுகள் எத்தகைய அணுகுமுறைகளைத் தெரிவு செய்யப்போகின்றன என்பது தான், எதிர்பார்ப்புக்குரிய விடயமாக இருக்கிறது.
ஹரிகரன்