மாற்றுக்களம்: மீண்டெழும் சிறகு!

மனம் உடையும் அந்தச் சிறுமியிடம் அழுகைப் பீறிடுகிறது. கோபத்தில் அறைக்குள் செல்லும் அவள், தான் வரைந்த ஓவியத்தை பென்சிலால் குத்திக் கிழிக்கிறாள். ஆற்றாமையால் அழுதபடி தூங்குகிறாள். பொழுது விடிந்ததும் அப்பாவையும் அம்மாவையும் பார்க்கிறாள். அதே பரபரப்புடன் அலுவலகத்துக்குக் கிளம்புகிறார்கள். அன்பாகப் பேச, ஆசையாகச் சாப்பாடு ஊட்ட, படிப்புச் சொல்லித் தர என மனதில் சிறகடிக்கும் அவளின் எதிர்பார்ப்புகள் கூட்டிலிருந்து தவறிவிழுந்த குஞ்சுப் பறவையின் முனகலாய் இருள்வதும் விடிவதுமாய் கரைகிறது.

இந்த சமயத்தில் அவளுடைய வீட்டின் ஜன்னலோரம் இருக்கும் மரக் கிளையில் தாய்ப் பறவை தன் குஞ்சுப் பறவைக்காக உணவு தேடி வந்து வாயில் ஊட்டும் காட்சியைக் காண்கிறாள். மனிதம் உணர்த்தாத தாய்மையை அந்தப் பறவைத் தாயின் செயல் உணரவைக்கிறது. வருத்தம் உடுத்தியிருந்த அவள் உதட்டோரத்தில் புன்னகை படர அந்த சிறுமி தன் மனச்சிறகுகளை உதறி எழுந்து உற்சாகத்துடன் விளையாடச் செல்கிறாள்.

‘சிறகு’ என்ற குறும்படத்தில் விரியும் இந்தக் காட்சிகள் புதியவை அல்லதான். ஆனால், மூன்றரை நிமிடத்தில் சுருங்கச் சொல்லி வசனம் ஏதுமின்றி உணர்வுகளால் விளங்க வைப்பதில் ஈர்த்துவிடுகிறார் இதை இயக்கியிருக்கும் சரவணன் வடிவேல்.

அடுக்குமாடிகளில் குழந்தைகளின் வாழும் குழந்தைகளின் உலகம், பணம் மட்டுமே வாழ்க்கை என்றாகிவிட்ட வாழ்க்கையில் குழந்தைகளை எப்படி உதாசீனப்படுத்துகிறோம், அம்மா, அப்பா என இருவருமே வேலைக்குச் செல்லும் வீடுகளில் பெரும்பாலும் குழந்தையின் எதிர்பார்ப்புகள் எப்படியெல்லாம் ஒன்றுமில்லாமல் ஆக்கப்படுகின்றன, ஒரு தாய்ப் பறவை தன் குஞ்சுக்காக செலவழிக்கும் நேரத்தைக்கூட ஒரு குழந்தையிடம் பெற்றோர் காட்ட தவறுவதை எல்லாம் சின்னச் சின்ன ஷாட்களின் வழியே விமர்சனம் இன்றி மவுனமாகச் சுட்டிச் செல்கிறது இந்த ‘சிறகு’.